Ένα ανάποδο παραμύθι: "Οι περιπέτειες του λύκου"

        Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας λύκος διαφορετικός από τους άλλους. Έτρωγε μόνο σούπες, λαχανικά και όσπρια. Ο λύκος έμενε σε μια καλύβα που την είχαν εγκαταλείψει κάποιοι κυνηγοί.

Παραδίπλα βρισκόταν ένα σπίτι που σε αυτό ζούσε ένα κοριτσάκι ανήσυχο και ιδιότροπο, η Κοκκινοσκουφίτσα.

       Ένα πρωινό η μαμά της της είπε να πάει στη γιαγιά της, γιατί ήταν άρρωστη. Η Κοκκινοσκουφίτσα αμέσως άρχισε να φωνάζει και να λέει: "Δεν πάω είναι πολύ μακριά, βαριέμαι." Τότε η μαμά της άρχισε να την καλοπιάνει και της είπε πως εκεί θα ήταν και ο ξάδερφός της, ο Κοκκινοκουκούλας. Αυτά τα δύο ξαδέρφια ήταν πολύ αγαπημένα.

       

Ξεκίνησε η Κοκκινοσκουφίτσα για τη γιαγιά της χαρούμενη όπως ποτέ άλλοτε. Φτάνει στη μέση του δάσους και τι να δει. Ένας λύκος πεινασμένος και ταλαιπωρημένος, πεσμένος στο έδαφος. Ο λύκος μόλις την είδε άρχισε να λέει από τη χαρά του: "Γιούπι! Επιτέλους ένας άνθρωπος. Υπάρχει Θεός! Ε! κυρία, πεινάω. Θα μου δώσετε κάτι να φάω;" 

        Η Κοκκινοσκουφίτσα σκέφτηκε ότι αν τον έπαιρνε στο σπιτάκι της γιαγιάς όπου ήταν και ο Κοκκινοκουκούλας, θα έσπαγαν πολλή πλάκα. Τον πήρε λοιπόν μαζί της λέγοντάς του ψέματα πως η γιαγιά της θα του έκανε το τραπέζι.

        Έφτασαν στο σπίτι της γιαγιάς και άνοιξαν την πόρτα. Η Κοκκινοσκουφίτσα είπε στον ξάδερφό της το σχέδιό της και άρχισαν και οι δυο να χτυπάνε τον λύκο με μια σκούπα. Η γιαγιά που ήξερε πολεμικές τέχνες, άρχισε να χτυπά τα παιδιά και με μια κλοτσιά τα πέταξε έξω.

        Η γιαγιά και ο λύκος έγιναν οι καλύτεροι φίλοι και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.

Παναγιώτης